Domowy Kościół Diecezji Łomżyńskiej

Szczęść Boże.

Kochani

Łączymy się w bólu z rodziną Ewy i Grzegorza Płochów i wyrażamy szczególne wyrazy współczucia Grzegorzowi po śmierci jego mamy.

Serdecznie prosimy o modlitwę całą wspólnotę.

WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ JEJ DAĆ PANIE, A ŚWIATŁOŚĆ WIEKUISTA NIECHAJ JEJ ŚWIECI.NIECH ODPOCZYWA W POKOJU WIECZNYM. AMEN.

Różaniec - poniedziałek godz. 18.00 w domu. Wyprowadzenie z domu wtorek godzina 13.30. Msza św. 14.00 w Farze.

Bóg zapłać.

Serdecznie pozdrawiamy.

Z Bogiem.

Diakonia modlitwy.

My, Justyna i Marcin, pragniemy włączyć się do Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło Zycie i formować się według jego zasad.

Tak, po niespełna dwóch latach formowania się naszego kręgu nadszedł wreszcie ten uroczysty moment, gdy podczas Mszy Świętej dnia 28.06.2014 r. o godzinie 11:00 oficjalnie i świadomie mogliśmy przyłączyć się do Ruchu.

Na rekolekcje III stopnia oczekiwaliśmy z wielką tęsknotą.  Oczekiwania były proste. Po  pierwsze: wreszcie odpoczniemy blisko Matki, gdyż rekolekcje odbywały się w Częstochowie. Po drugie: chyba przeniesiemy się z łóżkiem do kaplicy, gdyż pragnęliśmy bardzo Adoracji Najświętszego Sakramentu. Po trzecie: spędzimy ze sobą duuuużo czasu: tylko mój mąż i ja, gdyż po raz pierwszy w życiu udało się nam wyjechać na rekolekcje bez dzieci. Nasze dziewczyny przeżywały dokładnie w tym samym czasie swoje rekolekcje, byliśmy z tego powodu przeszczęśliwi! Założenia też były proste: ponieważ ostatnio Pan powoływał nas do tego, aby rekolekcje współprowadzić z kapłanem (dawno nie przeżywaliśmy uczestnicząc z drugiej strony) więc teraz jedziemy na rekolekcje jako szarzy uczestnicy, usiądziemy sobie w kąciku, po cichutku, posłuchamy, pomodlimy się, nie będziemy się odzywać więcej niż to konieczne, będziemy uczestniczyć w życiu wspólnoty… jakże inne plany od naszych miał Pan Bóg! :-). Żeby było jasne: zazwyczaj ma inne plany – lepsze  :-), najlepsze!  co nie znaczy, że dla nas łatwiejsze.

"Budzi zdumienie nadgorliwość władz wykonawczych, które nierzadko wykazują pobłażliwość i opieszałość w stosunku do nagannych czynów o dużo większym kalibrze, niż rzekome izolowanie pacjentki od informacji ogólnodostępnej, szczególnie w takim mieście, jakim jest Warszawa" - napisał abp Henryk Hoser w oświadczeniu, w którym odnosi się do odwołania prof. Bogdana Chazana z funkcji dyrektora stołecznego Szpitala im. Świętej Rodziny. Przewodniczący Zespołu KEP ds. Bioetycznych zachęca też lekarzy i ludzi dobrej woli do "zamanifestowania poparcia ściganemu profesorowi medycyny i do solidarności z nim".

Poniżej pełny tekst oświadczenia abp. Henryka Hosera:

„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Mt 7,1 Czyż nie jest tak, że jesteśmy sędziami niemalże na każdym kroku? Za każdym razem kiedy pojawia się w głowie ocena kogokolwiek: współmałżonka, dziecka, rodziców, sąsiada, mniej lub bardziej lubianego szefa, współpracowników, kapłanów, rządzących… (lista może być jeszcze bardzo długa)…siadam na trybunale sędziego… zakładam łańcuch i togę… i mam prawo do wydawania wyroków – bardziej lub mniej sprawiedliwych. Częściej niestety tych drugich, gdyż tylko Pan zna intencje i pobudki ludzkiego serca. Jezus wyraźnie powiedział: „Nie sądźcie”. A jeżeli już sądzicie to „takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą”. Ups! I tu już gorzej. Bo łatwo kogoś skazać, ale siebie samego to już tak nie za bardzo.

W dniu 6 czerwca b.r. w pierwszy piątek miesiąca  na Mszy Św.  o godzinie 18:00  w Parafii Św. Krzyża w Łapach sześć małżeństw przyjęło do swych serc Jezusa jako swego Pana i Zbawiciela. Uroczystość została poprzedzona godzinną adoracją wynagradzającą NSJ za grzechy osobiste, rodzinne i społeczne. Małżonkowie chętnie włączyli  się w przygotowanie adoracji i oprawy  liturgicznej  Eucharystii. Moderatorem jest Ks. Antoni Wróblewski, parą pilotującą Zosia i Paweł Raszkiewiczowie  z  Zawad. Uroczystość uświetniła obecność  pary rejonowej Agnieszki i Jacka Wróblewskich  z  Wysokiego Mazowieckiego . Na zakończenie  wspólnotowego Agape dzielono się pięknymi świadectwami, z których wynikło, że Jezus przemienia małżonków Swoja miłością, prowadzi i umacnia.

Chwała Panu.

15.06.2014 r. w Ptakach zakończyliśmy kolejny rok formacyjny DK. Ze względu na pogodę, która zwiastowała opady deszczu, zebraliśmy się wszyscy w kaplicy Caritas, gdzie o godz. 10.00 nastąpiło zawiązanie wspólnoty. Bardzo nas ucieszyła obecność wszystkich tych, których nie przestraszyła mało słoneczna pogoda, a szczególnie obecność małżeństw z kręgów pilotowanych. To wielka radość i błogosławieństwo, że każdego roku wspólnota DK powiększa się o nowe rodziny, które pragną pogłębiać swoją duchowość małżeńską i umacniać wieź z Panem Bogiem.

„Światłem ciała jest oko” Mt 6,22a.  Oko dla ciała jest jak okno dla domu.  Przez okno do domu wchodzi światło. Jeżeli zasuniesz rolety albo zaciemnisz w jakiś inny sposób okno w całym mieszkaniu będzie ciemno. Jeżeli dbasz o czystość spojrzenia, twoje ciało nie ulegnie skażeniu, zanieczyszczeniu.

„Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle” Mt 6,22b. To zdanie jest jak plaster miodu na serce. W Ewangelii wg św. Łukasza tekst ten jest nieco poszerzony: „Jeśli zatem całe twoje ciało jest rozświetlone nie mając w sobie żadnej części ciemnej , całe będzie rozświetlone, jak gdyby lampa oświecała cię swym blaskiem” Łk 11,36. Najpierw pomyśl co to znaczy, że oko jest zdrowe? Jeżeli nie grzeszysz wzrokiem, oczy twoje nie są niecierpliwie rozbiegane w poszukiwaniu czegoś złego, jesteś na dobrej drodze.

Kochani!

Zapraszamy na rekolekcje - ORAR I st. - organizowane w Wyszkowie w dniach 8-12 lipca 2014 r.

Para prowadząca: Alicja i Sylwester Śniadała

Moderator: ks. Dariusz Izbicki

Zgłoszenia: Dorota i Dariusz Galuba
tel. 602 622 712, 608 097 712, email: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.

para diec. Alicja i Sylwester Śniadała

W ostatnich dniach w szkole, dużo rozmawiam z moimi podopiecznymi na temat Eucharystii. I nie mogę wyjść z „podziwu” skąd w wielu, tak młodych sercach, brak wiary w prawdziwą obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie. „Wałkuję” z nimi ten temat już nie pierwszy rok… dzieci te przecież miały również bardzo solidne przygotowanie do pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej… a i tak nie wszyscy wiedzą. A i tak nie wszyscy wierzą, bo tak to chyba należy określać, w realną obecność Jezusa. Niektórzy z wielkim przekonaniem twierdzą, że to tylko symbol, niektórzy nie mają w ogóle zdania, ale są i tacy – dzięki Bogu, że WIEDZĄ i WIERZĄ, że Jezus jest w Eucharystii obecny - żywy i prawdziwy.

A jak z nami, dorosłymi? Czasami obserwuję ludzi w świątyni… Przechodzi taki człowiek przed Najświętszym Sakramentem i nawet się nie zatrzyma… nie skłoni… nie przyklęknie… Czy WIE? Czy WIERZY, że staje przed Obliczem Boga? Boga żywego, realnego, skrytego w tabernakulum?