Domowy Kościół Diecezji Łomżyńskiej

Trwając dzisiaj przed Panem i w Jego obecności :-) czytałam proroka Jeremiasza 18,1-6. Najbardziej dotknęło mnie słowo: „Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, wyrabiał z niego inne naczynie, jak tylko podobało się garncarzowi” Jr 18,3-4.  Pomyślałam: jestem niesforną gliną, która cały czas wymyka się z rąk Pana i ulega zniekształceniu… Nie zdążyłam wypowiedzieć tej myśli, kiedy mój mąż, siedzący obok, powiedział: „Chcę Panie, abyś mnie łamał i kształtował tak jak Ty sam chcesz!”. Jedno i to samo słowo, a Duch Święty udziela zrozumienia  i pragnień tak jak chce :-). A ponieważ ja i Jacek jedno jesteśmy :-) modlitwa osobista , którą prowadziliśmy  okazała się jednością mimo, że każde z nas osobiście wznosiło myśl do Pana, a każdy wypowiedział inną myśl. Duch Święty zatem rozradował mnie dzisiaj  niezwykle – zresztą nie pierwszy raz.

W dniach 3-19 lipca 2014 r odbyła się Oaza Rodzin II stopnia w Suchcicach zorganizowana przez DK diecezji łomżyńskiej.

Po raz kolejny Pan powierzył nam zadanie prowadzenia rekolekcji. Nad całością czuwał Ojciec Eugeniusz Śpiołek z zakonu Pijarów, bliski współpracownik Sługi Bożego, Ks Franciszka Blachnickiego – gospodarz miejsca. Ognisko Bożego Pokoju to piękny zakątek, do którego przybyły małżeństwa z dziećmi z różnych stron Polski: Malborka, Jastrzębia Zdroju, Dzierżoniowa, Łodzi, Jabłonnej k. Warszawy, Sokołowa Podlaskiego, Wyszkowa, Załusk k. Ostrołęki oraz Łomży.

"Moja droga jest prosta
idąc nią w sercu radość mam,
bo wiem, że nie pomyliłem się.
Moja droga jest pewna
na jej końcu światłość jest,
która wciąż mi mówi
jak mam dalej iść.
Jezus, Jezus moim Panem jest."

Ta piosenka towarzyszyła nam każdego dnia podczas Oazy Rodzin I stopnia w Długoborzu. Rekolekcje rozpoczęły się 4.07.2014 r. Prowadził je ks. Łukasz Andrzejczyk.

W dniach 04-19.07.2014 r. w Długoborzu k/Zambrowa. odbyła się Oaza Rodzin I stopnia. Na rekolekcje przybyło 13 par małżeńskich wraz z dziećmi w łącznej liczbie 24 małych osóbek. Rodziny przybyły głównie z diecezji łomżyńskiej: Wyszkowa, Ostrowi Mazowieckiej, Łomży, Broku, Nowogrodu, Waniewa ale również z innych diecezji: płockiej - Ciechanów, kieleckiej - Busko Zdrój. Oaza wraz z całą diakonią liczyła 61 osób. Parą prowadzącą - byli Agnieszka i Wojciech Domalewscy, a moderatorem oazy ks. Łukasz Andrzejczyk. Swoją pomocą doskonale służyli dwaj klerycy: Paweł Wiśniewski i Łukasz Chętnik, którzy na zmianę uczestniczyli w poszczególnych punktach programu rekolekcyjnego i dodatkowo włączali się w pomoc diakonii wychowawczej. Ubogacali sobą nas wszystkich.

Osobiste przyjęcie Chrystusa jako Pana i Zbawiciela jest najważniejszą sprawą w życiu każdego chrześcijanina. Wtedy dopiero możemy poznać i przeżywać Bożą miłość i plan dla naszego życia.

Szczęść Boże.

Kochani

Łączymy się w bólu z rodziną Ewy i Grzegorza Płochów i wyrażamy szczególne wyrazy współczucia Grzegorzowi po śmierci jego mamy.

Serdecznie prosimy o modlitwę całą wspólnotę.

My, Justyna i Marcin, pragniemy włączyć się do Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło Zycie i formować się według jego zasad.

Tak, po niespełna dwóch latach formowania się naszego kręgu nadszedł wreszcie ten uroczysty moment, gdy podczas Mszy Świętej dnia 28.06.2014 r. o godzinie 11:00 oficjalnie i świadomie mogliśmy przyłączyć się do Ruchu.

Na rekolekcje III stopnia oczekiwaliśmy z wielką tęsknotą.  Oczekiwania były proste. Po  pierwsze: wreszcie odpoczniemy blisko Matki, gdyż rekolekcje odbywały się w Częstochowie. Po drugie: chyba przeniesiemy się z łóżkiem do kaplicy, gdyż pragnęliśmy bardzo Adoracji Najświętszego Sakramentu. Po trzecie: spędzimy ze sobą duuuużo czasu: tylko mój mąż i ja, gdyż po raz pierwszy w życiu udało się nam wyjechać na rekolekcje bez dzieci. Nasze dziewczyny przeżywały dokładnie w tym samym czasie swoje rekolekcje, byliśmy z tego powodu przeszczęśliwi! Założenia też były proste: ponieważ ostatnio Pan powoływał nas do tego, aby rekolekcje współprowadzić z kapłanem (dawno nie przeżywaliśmy uczestnicząc z drugiej strony) więc teraz jedziemy na rekolekcje jako szarzy uczestnicy, usiądziemy sobie w kąciku, po cichutku, posłuchamy, pomodlimy się, nie będziemy się odzywać więcej niż to konieczne, będziemy uczestniczyć w życiu wspólnoty… jakże inne plany od naszych miał Pan Bóg! :-). Żeby było jasne: zazwyczaj ma inne plany – lepsze  :-), najlepsze!  co nie znaczy, że dla nas łatwiejsze.

"Budzi zdumienie nadgorliwość władz wykonawczych, które nierzadko wykazują pobłażliwość i opieszałość w stosunku do nagannych czynów o dużo większym kalibrze, niż rzekome izolowanie pacjentki od informacji ogólnodostępnej, szczególnie w takim mieście, jakim jest Warszawa" - napisał abp Henryk Hoser w oświadczeniu, w którym odnosi się do odwołania prof. Bogdana Chazana z funkcji dyrektora stołecznego Szpitala im. Świętej Rodziny. Przewodniczący Zespołu KEP ds. Bioetycznych zachęca też lekarzy i ludzi dobrej woli do "zamanifestowania poparcia ściganemu profesorowi medycyny i do solidarności z nim".

Poniżej pełny tekst oświadczenia abp. Henryka Hosera:

„Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni”. Mt 7,1 Czyż nie jest tak, że jesteśmy sędziami niemalże na każdym kroku? Za każdym razem kiedy pojawia się w głowie ocena kogokolwiek: współmałżonka, dziecka, rodziców, sąsiada, mniej lub bardziej lubianego szefa, współpracowników, kapłanów, rządzących… (lista może być jeszcze bardzo długa)…siadam na trybunale sędziego… zakładam łańcuch i togę… i mam prawo do wydawania wyroków – bardziej lub mniej sprawiedliwych. Częściej niestety tych drugich, gdyż tylko Pan zna intencje i pobudki ludzkiego serca. Jezus wyraźnie powiedział: „Nie sądźcie”. A jeżeli już sądzicie to „takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą”. Ups! I tu już gorzej. Bo łatwo kogoś skazać, ale siebie samego to już tak nie za bardzo.