Domowy Kościół Diecezji Łomżyńskiej

„Rodzina Bogiem silna staje się siłą człowieka i

całego narodu.”

Sursum corda .Musicie być mocni tą mocą, którą daje wiara!

Musicie być mocni mocą wiary! Musicie być wierni!

Dziś tej mocy bardziej Wam potrzeba niż w epoce dziejów.

Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie dozwala  zasmucać Ducha Świętego!

Jan Paweł II

Czy podobnie jak ja nie możesz spać, Drogi Przyjacielu?

Mój Pan przebywa w więzieniu… Jerozolima śpi. A za chwilę wstanie świt… wczesny ranek, który będzie świadkiem kolejnego sądu. Kajfasz już dawno skazał Jezusa, ale przecież…. „nam nie wolno nikogo zabić”. Co za obłuda! Przecież już dawno skazaliście Jezusa na śmierć, a teraz chcecie zrobić to zupełnie legalnie! „Aby się nie skalać” nie wchodzicie do pretorium… ciekawe podejście do życia. Aby tylko zachować grę pozorów… aby dobrze wypaść w oczach innych! Cała reszta się nie liczy! A Bóg, którego tak czcicie… wszystko widzi! Zamiary waszych serc, obłudę, dwulicowość…

Umiłowani Bracia i Siostry!

Po świętej i bogatej w znaki liturgii Wielkich Dni przeżywamy radosny czas Zmartwychwstania Pańskiego. Tegoroczne Święta naznaczone atmosferą oczekiwania na kanonizację bł. Jana Pawła II, przepełniają nasze serca wdzięcznością wobec Boga za podarowane odkupienie oraz za dar życia i osoby Polskiego Papieża. Przypominamy dziś sobie jedne z ostatnich jego słów: „Potrzebujemy Ciebie Zmartwychwstały Panie!” Czynimy je modlitwą o pokój serca każdego z nas, jak i wołaniem o pokój w Europie i na świecie – tym bardziej kiedy myślimy o trudnej i niebezpiecznej sytuacji u naszych wschodnich sąsiadów. Niech Zmartwychwstały Pan, który działa w głębiach serca, ugasi spory, pomnoży miłość oraz wzmocni wiarę i nadzieję.

Drodzy Kapłani!

Słowa wypowiedziane przez Jezusa w dniu ustanowienia Eucharystii: „bierzcie i jedzcie z tego wszyscy” są przepełnione radością, nadzieją, ale i zadaniem. Radością, bo sam Bóg zechciał ofiarować się nam, grzesznikom, Nadzieją, bo każdemu z nas otworzył drogę do zjednoczenia ze Sobą. Zadaniem, bo mówi:” jedzcie wszyscy” , a wokół nas jeszcze tylu oddalonych.

Chcemy dziś szczególnie podziękować Wam, drodzy Kapłani, za właściwe zrozumienie powołania. Za to, że naznaczeni świętym sakramentem kapłaństwa, jesteście przedłużeniem rąk samego Boga, który przez Wasze usta zaprasza nas wszystkich do komunii ze sobą, przez Wasze ręce dotyka swoją miłością naszych serc, waszymi dłońmi nam błogosławi. Dziękujemy Wam za zapał trudzenia się o nawrócenie każdego grzesznika, za modlitwę, za radę i za zwykłą ludzką życzliwość , uśmiech, pomoc. Dzięki Waszej otwartości czujemy się dobrze w naszej wspólnocie DK i dzięki również Waszemu zaangażowaniu wspólnota ta zacieśnia się i powiększa.

„... Drodzy Bracia Kapłani!

W Liturgii Wielkiego Czwartku łączymy się w sposób szczególny z Chrystusem, który jest odwiecznym i nieustającym Źródłem naszego kapłaństwa w Kościele. On sam jeden jest kapłanem swej własnej Ofiary - i On też jest niewysłowioną Żertwą (Hostią) swojego kapłaństwa w Ofierze Golgoty.

Równocześnie tenże sam Chrystus, w czasie Ostatniej Wieczerzy, tę swoją własną Ofiarę - Ofiarę Nowego i Wiecznego Przymierza - pozostawia Kościołowi jako Eucharystię: Sakrament swego Ciała i Krwi pod postaciami chleba i wina "wedle obrządku Melchizedeka".

Kiedy mówi do Apostołów: "to czyńcie na moją pamiątkę!", ustanawia w Kościele szafarzy tego Sakramentu, w którym po wszystkie czasy ma trwać, odnawiać się i urzeczywistniać Ofiara złożona przez Niego dla Odkupienia świata, i szafarzom tym poleca działać - mocą sakramentalnego kapłaństwa - w swoim zastępstwie: in persona Christi.

To wszystko, na drodze apostolskiej sukcesji, stało się, drodzy Bracia, naszym udziałem w Kościele. Wielki Czwartek jest rokrocznie dniem narodzin Eucharystii, a równocześnie dniem narodzin naszego kapłaństwa, które jest przede wszystkim służebne, a zarazem hierarchiczne. Jest służebne - gdyż jego mocą spełniamy w Kościele tę posługę, którą tylko kapłanom dane jest spełniać, przede wszystkim posługę Eucharystii. Jest równocześnie hierarchiczne - gdyż służba ta pozwala nam służąc duchowo przewodniczyć poszczególnym wspólnotom Ludu Bożego w jedności z biskupami, którzy po Apostołach dziedziczą władzę i charyzmat pasterski w Kościele …”

Jan Paweł II

Fragment listu do kapłanów na Wielki Czwartek,1985 r.

„Było to przed Świętem Paschy” J 13, 1-15 ... pamiętasz prośbę Jezusa – przygotujcie Paschę? Tak, pamiętam… staram się już od 40 dni przygotować do tego dnia…

Wieczernik. Wszystko gotowe Panie. Możemy zasiąść do stołu. Ja też podobnie jak Ty pragnę spożyć tę Paschę z Tobą. Zapraszasz… tylko dlaczego „wstajesz od wieczerzy i składasz szaty”? Bierzesz prześcieradło, przepasujesz się nim, lejesz wodę do miednicy… Co masz zamiar zrobić?? Słyszę jak Piotr zadaje pytanie: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi”? Zdziwienie połączone z absolutnym protestem ! Umycie rąk… i owszem. Żydzi w czasie wieczerzy paschalnej umywali sobie ręce… robił to ten kto w rodzinnej hierarchii zajmował najniższe miejsce. Ale nogi!?

„To jest Ciało moje, które za was będzie wydane; to czyńcie na moja pamiątkę !”    Łk. 22,19

Czcigodni Kapłani!

Dziękujemy Wam, że każdego dnia poprzez Waszą posługę dokonuje się bezkrwawa ofiara odkupienia, że karmicie nas Ciałem i Słowem Bożego Syna.
Życzymy Wam, aby trud trwania przy Chrystusie, szczególnie wtedy, kiedy jest Wam ciężko, został nagrodzony radością Zmartwychwstania.
Jesteśmy także wdzięczni za Waszą serdeczność, uśmiech, życzliwość, otwartość, wszelką pomoc i poświęcony czas.

Z modlitwą

Rodziny DK rejonu Wysokie Mazowieckie

„Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam”! Mt 26,14

- Damy ci trzydzieści srebrników.

-  Zgadzam się. Od tej chwili będę szukać sposobności, aby Go wydać…

Więc? Może... 30 srebrników zmarnowanego czasu.

30 srebrników braku modlitwy.

Nie-daremna wiara

Święta Wielkanocne nie są tak rodzinne i ciepłe jak Boże Narodzenie, jednak dla chrześcijan mają większe znaczenie. Apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian (15,17) stwierdza jednoznacznie: jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara. Zmartwychwstanie Jezusa to centralne święto w roku liturgicznym. Poprzedza je uroczyste Triduum Paschalne.

Jestem wśród tłumu, który stoi przy zboczu Góry Oliwnej. Jestem jedną z osób, która wznosi radosne okrzyki na cześć Pana. Podnoszę wysoko ręce uwielbiając Jezusa. W moim sercu żyją wszystkie cuda, które Pan uczynił w moim życiu. Jestem pełna uwielbienia… Głowa w chmurach, ręce wzniesione, nogi niemalże nie dotykają ziemi… Moje uwielbienie jest autentyczne! Zrywam z siebie płaszcz, kładę go pod kopyta osła, który wiezie mojego Pana. Wznoszę wysoko gałązki palmowe, wołam mocnym głosem: „Hosanna Synowi Dawidowemu!” Oto nadchodzi zbawienie! „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie!” Faryzeusz obok mnie woła do Pana: „Zabroń tego swoim uczniom”. Nikt nie zdoła mnie uciszyć. Dzisiaj próbuje się zamknąć usta chrześcijanom. Na różne sposoby… I nawet jeżeli ja zamilknę… to „kamienie wołać będą”.